Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!
Z wielką radością przyjęliśmy wiadomość o bliskiej już kanonizacji bł. Jana Pawła II. Z pewnością jest to wydarzenie od dawna przez nas oczekiwane. Nie wystarczy jednak sama radość. Trzeba nam także mądrości płynącej z wiary do właściwej oceny i przyjęcia tego, co ma się pośród nas dokonać.
My, ludzie wierzący w Chrystusa i w Jego zbawcze działanie w życiu człowieka, dzięki Jego łasce możemy inaczej spojrzeć na wydarzenia dziejące się w świecie, wokół nas. Nie możemy ulegać opiniom, które sugerują nam powierzchowne ocenianie tego, co najważniejsze w życiu religijnym i w życiu Kościoła. Z pewnością kanonizacja bł. Jana Pawła II zajmie wiele miejsca w mediach i wiele będzie się mówić o samej osobie Jana Pawła II. Z pewnością jest to wspaniały znak dla wielu i dla całych społeczeństw. Tak było już, jak pamiętamy, w przypadku jego beatyfikacji. Ale my musimy widzieć właściwy wymiar tego wydarzenia.
Akt kanonizacji, podobnie zresztą jak akt beatyfikacji, jest aktem Kościoła Chrystusowego, Jego Głowy i całej wspólnoty, który rozpoznaje szczególny znak działania Chrystusa Zbawiciela w życiu jakiegoś wierzącego. Oczywiście najpełniejszy wyraz znajduje on w bulli kanonizacyjnej Ojca Świętego i ta papieska deklaracja jest oficjalnym nauczaniem dotyczącym wiary w Kościele katolickim. Jednak ta decyzja Ojca Świętego uwzględnia, czy wspólnota wierzących widzi w danym kandydacie na ołtarze świętego, czy w swoim życiu praktykował on cnoty, szczególnie cnoty boskie, i to w stopniu heroicznym, czy przez jego wstawiennictwo wierni otrzymali jakieś nadzwyczajne łaski.
Deklaracja o beatyfikacji i kanonizacji wymaga także zbadania postawy wiernych w stosunku do tego świętego, dlatego nasza wspólnota Kościoła Katolickiego, szczególnie tutaj, w Krakowie, powinna uświadomić sobie, kim dla niej jest bł. Jan Paweł II. Trzeba nam z wiarą dostrzec Chrystusowe działanie przez niego, zarówno w czasie jego ziemskiego życia i posługiwania w Kościele, ale także dzisiaj, kiedy został już wyniesiony do chwały ołtarzy. To rozpoznanie Chrystusowej łaski należy także publicznie wyrazić, bo łaska i odkrycie jej działania muszą stać się widoczne jak światło świecy.
Dlatego ważnym elementem naszego przygotowania do kanonizacji bł. Jana Pawła II będzie wspólna modlitwa przy jego relikwiach, poznawanie jego nauczania i naśladowanie jego miłości do Chrystusa i Matki Najświętszej. On jako pasterz Kościoła powszechnego gromadził nas w Owczarni Chrystusowej i dlatego nasza świadoma wdzięczność Chrystusowi powinna wyrazić się w świadomym trwaniu w Kościele i braniu za Niego odpowiedzialności.
Pamiętajmy także, że każde wyznanie wiary w jakimś sensie prowokuje dalsze działanie łaski Chrystusa. Nasze wyznanie wiary czyni obecnym Zbawiciela we wspólnocie. Z tego też względu nasze gromadzenie się z wiarą wokół osoby bł. Jana Pawła II, przy jego relikwiach, z prośbą do Boga o jego kanonizację, stanie się także momentem utwierdzenia nas w jedności z Kościołem. A wiemy dobrze, że gdy Chrystus pojawił się w pierwszej wspólnocie, ustały spory i wszyscy trwali w jedności. Rozdźwięki i podziały pojawiały się, gdy element ludzki brał górę nad Chrystusową Ewangelią.
Stając z wiarą przy bł. Janie Pawle II umocnimy naszą jedność z Kościołem i staniemy się skuteczniejszym znakiem nadziei dla dzisiejszego społeczeństwa.
Na czas tego pielgrzymowania wszystkim z serca błogosławię.
+ Stanisław kard. Dziwisz
Metropolita Krakowski
